— 1) Ευδοκία ή Αθηναΐς
Σύζυγος του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β' του Μικρού (408-450). Καταγόταν από την Αθήνα και ήταν κόρη του καθηγητή της ρητορικής στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών Λεόντιου. Η Αθηναΐδα, όπως και ο πατέρας της, ήταν εθνική στο θρήσκευμα καταγόταν από το γένος των Βουτάδων , ήταν Ιέρεια της Θεάς Αθηνάς και έλαβε αξιόλογη μόρφωση. Μαζί με τον Πατέρα της πήγε στην Κωνσταντινούπολη και αιτήθηκε ακρόαση από την Πουλχερία , η Πουλχερία ενθουσιάστηκε μαζί της και την πρότεινε γιά νύφη στον Θεοδόσιο Β΄.
Ο γάμος τελέστηκε στην Κωνσταντινούπολη (421), αφού προηγουμένως η Αθηναΐδα βαπτίστηκε χριστιανή και έλαβε το όνομα Ευδοκία. Η θέση της εξασφάλιζε τη δυνατότητα για την προώθηση της ελληνικής γλώσσας στην παιδεία, στη διοίκηση και στη δικαιοσύνη. Στην ανώτερη σχολή της Κωνσταντινούπολης, που αναδιοργανώθηκε, προωθήθηκαν η ελληνική γλώσσα και ρητορική και μειώθηκαν αντίστοιχα οι ώρες της λατινικής γλώσσας και ρητορικής. Κατά την ίδια περίοδο γίνονται γνωστές δικαστικές αποφάσεις στην Ελληνική, ενώ αυτή προοδευτικά χρησιμοποιείται και σε ορισμένους τομείς της διοίκησης. Ο εθνικός «ύπαρχος» Κύρος θεωρείται πρωτοπόρος στη χρησιμοποίηση της Ελληνικής για την έκδοση δικαστικών αποφάσεων (439), ενώ από την εποχή αυτή προέρχεται και το διάταγμα για την ελεύθερη χρήση της ελληνικής γλώσσας στη σύνταξη των διαθηκών.
Η Ευδοκία έδειξε ιδιαίτερη αφιέρωση στη χριστιανική πίστη, μετά δε τον γάμο της κόρης της, Ευδοξίας επίσης, με τον αυτοκράτορα της Δύσης Ουαλεντινιανό Γ' ανέλαβε ιερή οδοιπορία στα Ιεροσόλυμα, όπου παρέμεινε δύο χρόνια. Ο πανίσχυρος ευνούχος Χρυσάφιος κατηύθυνε τον Θεοδόσιο Β' με πανουργία και δημιουργούσε προβλήματα στις σχέσεις του με την Ευδοκία, η οποία συκοφαντήθηκε ότι διατηρούσε αθέμιτες σχέσεις με τον ανώτατο αξιωματούχο του παλατιού Παυλίνο. Μετά την επιστροφή της από τα Ιεροσόλυμα διαπίστωσε τις δυσχέρειες και κατέφυγε πάλι στους Αγίους Τόπους (443), όπου παρέμεινε μέχρι τον θάνατο της (460).
Κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας παραμονής της στους Αγίους Τόπους επιδόθηκε στην ανέγερση ναών, μονών και κοινωφελών ιδρυμάτων στα Ιεροσόλυμα, ενώ παράλληλα αφιερώθηκε στη μελέτη και τη συγγραφή. Έγραψε αξιόλογα εθνικά και χριστιανικά ποιήματα, στίχους για τη νίκη του Θεοδοσίου Β' εναντίον των Περσών, παράφραση της Οκτατεύχου και των προφητών Ζαχαρία και Δανιήλ.
Στο ταξίδι της στην Κων/πολη την ακολούθησαν 7 Σοφοί των Αθηνών: Κράνος, Κάρος, Πέλωψ, Νερούας, Σιλβανός, Απελής, και Κύρβος.
Σύζυγος του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β' του Μικρού (408-450). Καταγόταν από την Αθήνα και ήταν κόρη του καθηγητή της ρητορικής στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών Λεόντιου. Η Αθηναΐδα, όπως και ο πατέρας της, ήταν εθνική στο θρήσκευμα καταγόταν από το γένος των Βουτάδων , ήταν Ιέρεια της Θεάς Αθηνάς και έλαβε αξιόλογη μόρφωση. Μαζί με τον Πατέρα της πήγε στην Κωνσταντινούπολη και αιτήθηκε ακρόαση από την Πουλχερία , η Πουλχερία ενθουσιάστηκε μαζί της και την πρότεινε γιά νύφη στον Θεοδόσιο Β΄.
Ο γάμος τελέστηκε στην Κωνσταντινούπολη (421), αφού προηγουμένως η Αθηναΐδα βαπτίστηκε χριστιανή και έλαβε το όνομα Ευδοκία. Η θέση της εξασφάλιζε τη δυνατότητα για την προώθηση της ελληνικής γλώσσας στην παιδεία, στη διοίκηση και στη δικαιοσύνη. Στην ανώτερη σχολή της Κωνσταντινούπολης, που αναδιοργανώθηκε, προωθήθηκαν η ελληνική γλώσσα και ρητορική και μειώθηκαν αντίστοιχα οι ώρες της λατινικής γλώσσας και ρητορικής. Κατά την ίδια περίοδο γίνονται γνωστές δικαστικές αποφάσεις στην Ελληνική, ενώ αυτή προοδευτικά χρησιμοποιείται και σε ορισμένους τομείς της διοίκησης. Ο εθνικός «ύπαρχος» Κύρος θεωρείται πρωτοπόρος στη χρησιμοποίηση της Ελληνικής για την έκδοση δικαστικών αποφάσεων (439), ενώ από την εποχή αυτή προέρχεται και το διάταγμα για την ελεύθερη χρήση της ελληνικής γλώσσας στη σύνταξη των διαθηκών.
Η Ευδοκία έδειξε ιδιαίτερη αφιέρωση στη χριστιανική πίστη, μετά δε τον γάμο της κόρης της, Ευδοξίας επίσης, με τον αυτοκράτορα της Δύσης Ουαλεντινιανό Γ' ανέλαβε ιερή οδοιπορία στα Ιεροσόλυμα, όπου παρέμεινε δύο χρόνια. Ο πανίσχυρος ευνούχος Χρυσάφιος κατηύθυνε τον Θεοδόσιο Β' με πανουργία και δημιουργούσε προβλήματα στις σχέσεις του με την Ευδοκία, η οποία συκοφαντήθηκε ότι διατηρούσε αθέμιτες σχέσεις με τον ανώτατο αξιωματούχο του παλατιού Παυλίνο. Μετά την επιστροφή της από τα Ιεροσόλυμα διαπίστωσε τις δυσχέρειες και κατέφυγε πάλι στους Αγίους Τόπους (443), όπου παρέμεινε μέχρι τον θάνατο της (460).
Κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας παραμονής της στους Αγίους Τόπους επιδόθηκε στην ανέγερση ναών, μονών και κοινωφελών ιδρυμάτων στα Ιεροσόλυμα, ενώ παράλληλα αφιερώθηκε στη μελέτη και τη συγγραφή. Έγραψε αξιόλογα εθνικά και χριστιανικά ποιήματα, στίχους για τη νίκη του Θεοδοσίου Β' εναντίον των Περσών, παράφραση της Οκτατεύχου και των προφητών Ζαχαρία και Δανιήλ.
Στο ταξίδι της στην Κων/πολη την ακολούθησαν 7 Σοφοί των Αθηνών: Κράνος, Κάρος, Πέλωψ, Νερούας, Σιλβανός, Απελής, και Κύρβος.
Βιβλιοθήκη Του Αδριανού (9)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚτίζεται το 132 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Αδριανό σε ορθογώνιο σχήμα (122 x 82 μ.). Στην κάτοψή της σχημάτιζε μια περίστυλη στοά όπου διαμορφώνονταν ειδικοί χώροι για φύλαξη παπύρων και βιβλίων, αίθουσες διαλέξεων κ.ά. Το εντυπωσιακό αυτό οικοδόμημα καταστράφηκε εν μέρει από τους Ερούλους το 267 μ.Χ. Ανακαινίστηκε στο α' μισό του 5ου αι. μ.Χ. Tαυτόχρονα στον χώρο του αιθρίου υψώνεται ένα περίκεντρο κτίριο, γνωστό ως τετράκογχο, πιθανώς ο πρώτος μητρωπολιτικός ναός της Aθήνας, πολυτελούς κατασκευής, με υπέροχα ψηφιδωτά. Aποδίδεται στην αυτοκράτειρα Αθηναϊδα - Ευδοκία.
....Η Αθηναϊς εργάστηκε για την επικράτηση της Ελληνικής γλώσσας και παιδείας. Χρησιμοποίησε την επιρροή της για την προστασία των Εθνικών και των Εβραίων. Ένα από τα σημαντικότερα έργα της ήταν και η ίδρυση του «Πανδιδακτιρίου» (είδος πανεπιστημιακής σχολής) στη Κωνσταντινούπολη (425μ.Χ.). Το «Πανδιδακτίριο» δίδασκε ρητορική, φιλοσοφία, λατινικά και ελληνική γραμματεία.
ΑπάντησηΔιαγραφή